Гал, ус, байгалийн гамшиг, халдварт өвчин гээд юунаас ч айдаггүй яваад л орчихдог хүмүүс бол Онцгой байдлын албаны алба хаагчид…
Галд шатаж буй айлаас хүн аварсан энгийн хүмүүсийг бид энэ цагийн баатар мэт хүндэлж алдаршуулдаг. Өдөр бүр шахуу үхлээс хүний амь авардаг аврагчдад харин тэр бүр баярлалаа гэж хэлдэг билүү… Бид хэлдэггүй, тэд хэлээч гэдэггүй…
Олон цаг цуцталаа улаан гал сөрж, үерийн устай тэмцээд ялбал тэд чимээгүйхэн л хөлсөө арчаад сая болоод өнгөрсөн зүйлээс өөрөө амьд үлдсэндээ бус амийг нь аварсан хүмүүсээ бодон инээмсэглэдэг байх. Тэгээд урам орж, дараагийн тэмцэлдээ орох зоригоор ирлэгддэг байх…
“Эх орноо батлан хамгаалахад амь бие үл хайрлана” хэмээн тангараг өргөж, түүндээ үнэнч зүтгэдэг ч хэзээ ч аюулаас зугтаж, хэн нэгний араас орж, хойш суудаггүй бас тэгээд хэцүү хэмээн халирч, ялархдаггүйд чинь баярлалаа, “Онцгой’ баатрууд минь…
Эх сурвалж: newspress.mn